خوابِ افکار و بیداری ِ معنوی
***
امروز می‌خوام از یک تجربه‌ی جالب و جدید برایتان بگویم. امروز صبح وقتی بیدار شدم شاید به خاطر تنبلی یا بخاطر تجربه کردن؛ سریع پا نشدم. در همون حالت خواب و بیداری ماندم. اول مقداری به افکارم آگاه بودم. هر چه خواب من عمیق تر می‌شد بیشتر در افکار فرو می‌رفتم. فهمیدم در واقع خواب دیدن نوعی فرو رفتن در افکار و احساسات است.
نکته‌ی جالب این است که ما این رو برعکس ببینیم. یعنی در بیداری مثلا در طی روز وقتی در رختخواب هم نیستیم زمان‌هایی هست که در افکار و احساسات خودمان فرو می‌رویم و این دقیقاً از همان جنس خواب دیدن است.
در یوگا می آموزیم که از افکار و احساسات فاصله بگیریم و این دقیقاً یعنی بیداری. بیداری معنوی که بصورت بسیار ساده همان آگاهی به خود یا آگاهی به افکار و احساسات است! خیلی ساده تر از آن که ذهن تصور می‌کند!
از نظر من شدت این آگاهی در افراد متفاوت است وگرنه تمام انسان‌ها آگاه هستند. فقط درجه‌ی و شدت و وسعت این آگاهی به خود است که کسی را در حد پیامبر یا گورو یا حتی خدا بالا می‌برد.
یک انسان ناآگاه تقریباً شبیه کسی است که در حال خواب دیدن است. معمولاً غرق افکار و احساسات خودش است و در آن لحظه فکر می‌کند که تمام آنچه هست همان است!
یا مثل کسی که در خواب راه می‌رود و از محیط آگاه نیست. یا در حالت اکستریم و حدی خودش شبیه یک زامبی است!
تمام آدم‌ها در لحظاتی در روز شبیه زامبی می‌شوند. درست لحظه‌ای که افکار و احساسات خودت را همه چیز ببینی و غیر از آن چیزی نبینی می‌شوی شبیه آن آدم خواب یا زامبی!
بیدار شدن هم در یک لحظه ممکن است!
درست وقتی از خواب فیزیکی بیدار می‌شوی ناگهان متوجه می‌شوی که آن افکار و احساساتِ تو؛ تمام حقیقت نبود!
مثل همین در بیداری فیزیکی هم اتفاق می‌افتد! در یک لحظه می‌توانی ببینی که افکار و احساسات روزانه‌ی تو تمام حقیقت نیست! و ناگهان بیدار می‌شوی!
این همان بیداری معنوی است!
به همین سادگی!
همه قادر به بیداری معنوی هستند! در هر لحظه!
آنقدر ساده است که ذهن نمی‌پذیرد!
ذهن دنبال مفاهیم پیچیده است! ذهن دنبال خوراک است و خوراک ذهن مساله است!
وقتی ذهن ببیند که بیداری معنوی به همین سادگی است مقاومت می‌کند!
قبول نمی‌کند! در مورد آن فکر می‌کند!
نتیجه؟
دوباره تو را به وادی افکار فرو می‌برد!
پس ذهن یکی از بزرگترین موانع بیداری است!
کسی که روی توجه خودش و ذهن خودش کار و تمرین نکرده باشد نمی‌تواند ذهن را آرام کند!
ذهن هم کارش تولید مداوم افکار است!
و وقتی افکار و احساسات فراوان تولید بشوند لاجرم تو را در خود فرو می‌برند!
به یک خواب یا خلسه فرو می‌روی!
این خواب وقتی در بیداری فیزیکی اتفاق بیافتد می‌شود ناآگاهی!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر