فیلم ببینیم یا نه!
***
دوستانی دارم که شیفته‌ی هنر هستند! و سینما هم نمودی از هنر است! نمی‌دانم هنر چندم؛ اما می‌دانم نوعی هنر است! مثل نوشتن! مثل نقاشی!
هنر هدیه ی آسمان است به زمین!
هنر کادوی خداست به انسان!
اولین و آخرین هنرمند هم یکی بیشتر نیست!
یک وجود نانوشتنی!
خوب برگردیم به سوال! آیا فیلم ببینیم یا نه؟
جواب این سوال هم مثل تمام سوالات شبیه به این بستگی به خودت دارد! حالت و وضعیت روحی و بودن تو! وضعیت آگاهی تو!
الکل بخوریم یا نه؟ سکس بکنیم یا نه؟ مادیات آری یا نه؟
همه بستگی به درجه‌ی آگاهی تو دارد!
اگر فیلم دیدن ابزاری است برای فرار تو از خودت؛ اصلا نبین! این کار بر تو حرام است!
حتی موسیقی! موسیقی ای که هنری آسمانی است! اگر ابزاری بشود برای ناآگاهی، آنگاه حکم سم دارد! حرام است!
https://www.unwritable.net/2021/08/blog-post_83.html
فیلم دیدن یعنی تمرکز دادن توجه به یک سری اشکال و صداها! اگر آنقدر آگاه هستی که دیدن درام های سینمایی برایت تمرین آگاهی می‌شود حتماً ببین!
احساساتت اگر زیر نور آگاهی ات است! می‌توانی در حین دیدن فیلم هم خودت و احساساتت را مشاهده کنی عالی است!
اما اگر می‌خواهی درگیر درام های سینما بشوی تا از درام های درونی خودت فرار کنی یک لحظه فیلم دیدن هم حرام است!
در زندگی عادی، تقریباً همه‌ی ما درگیر افکار و احساسات خودمان می‌شویم! فکر می‌کنیم این افکار و احساسات، واقعی است! ذهن ما مدام برایمان درام جدید می‌سازد. مدام در روابط، برایمان داستان می‌سازد! مدام سناریو تولید می‌کند!
احساسات ما گذشته را تبدیل به غم و تصور آینده را تبدیل به ترس می‌کند!
اگر به تمام این سازوکار های ذهن خودت مسلط و آگاه هستی آنگاه دیدن فیلم برایت تمرینی مضاعف است!
اما اگر داستان های ذهن ات را خودت می‌دانی!
اگر درگیر درام های ذهنی خودت هستی!
آنگاه یک فیلم تو را بیشتر دور می‌کند! از واقعیت دور می‌کند! از لحظه دور می‌کند!
در این حالت دیدن فیلم تفاوتی با مصرف الکل یا مخدر ندارد! تو چند ساعتی با غرق شدن در سینما، ناآگاهی خودت را زیادتر می‌کنی. چند ساعتی از دنیای واقعی دور می‌شوی! چند ساعت فراموشی! و این سم است! حرام است!
در یوگا به افکار و احساسات اصالت داده نمیشود. چرا که افکار و احساسات ما میرا و نابودشدنی است!
افکار و احساسات هم مثل جهان مادی مایا یا توهم هستند! فیلم‌ها و داستان هایی که ذهن برایت می‌سازد اصیل نیستند! تو را از زندگی و از لحظه دور می‌کنند.
در این حالت سینما و فیلم یک لایه جدید از ناآگاهی روی توهم قبلی می‌شود! می‌شود غوز بالای غوز!
پس بهتر است از آن دوری کنی!
اما اگر به اندازه‌ی کافی مراقبه کرده‌ای! روی افکار و احساسات خودت مراقبه کرده‌ای!
اگر در هر حالت می‌توانی بر خودت آگاه بمانی آنگاه در حال دیدن فیلم هم آگاه خواهی بود!
تو می‌توانی خشم را ببینی!
غم را ببینی! شادی را ببینی!
درام ها و داستان های تولید شده توسط ذهن را ببینی!
در اینجا دیگر فرقی ندارد!
اگر فیلمی هم می‌بینی کماکان در حال مشاهده‌ی خودت هستی!
در آرامش و در سکوت!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر