بقاء و معنویت
***
داستان زندگی بودا را شاید شنیده باشید. وقتی بودا از قصر فرار میکند تا به دنبال معنویت باشد. آن قسمت داستان تاکنون خیلی نقل شده اما این بار داستان روشن بینی بودا را می‌خواهم نقل کنم.
سالها بود که بودا دنبال غذا نمی‌رفت. یعنی با همراهان فقط از شهری به شهر دیگر پیاده می‌رفتند بدون اینکه دنبال غذا باشند یا غذا طلب کنند. این تا جایی پیش رفت که بودا پوست و استخوان شده بود.
دنبال غذا رفتن نمادی است از پروسه‌ی بقاء. شاید به زبان امروزی دنبال کار اقتصادی رفتن باشد. بودا در آن دوران دنبال معنای زندگی بود. دنبال یافتن جواب برای سوالهای اساسی زندگی. سوال من کیستم. ما به کجا می‌رویم و دیگر سوالاتی که فقط در معنویت پاسخ داده می‌شوند.
نهایتاً وقتی در اوج ضعف و ناتوانی زیر آن درخت معروف نشسته بود به اصطلاح روشن بین شد.
بودا با سختگوشی بسیار گفت آنقدر آنجا می‌نشیند تا جواب را پیدا کند یا بمیرد!
و در داستان ها نقل شده که بالاخره او در یک شب مهتابی به روشن‌بینی رسید.
اما اولین چیزی که بعد از روشن بینی گفت چه بود؟ نقل شده که بودا به مریدانش گفت غذایی آماده کنید تا بخوریم.
بسیاری از اطرافیان او را ترک کردند و این حرف را نمادی از برگشتن بودا از مسیر معنوی اش پنداشتند.
بودایی که مدت‌ها دنبال غذا و بقاء نرفته بود و پوست و استخوان شده بود حالا درخواست غذا میکند! دیگران فکر کردند پروسه‌ی بقاء از معنویت جداست.
اما این داستان عکس این است.
یعنی بودا در اوج روشن بینی، بازگشت میکند به همین پروسه‌ی بقاء معمولی.
یعنی هر چقدر معنوی هم باشی باید به بقاء خودت برسی. چیزی که خلاف معنویت است، غرق شدن در بقاست. یعنی افتادن در رقابت و مسابقه‌ی پول و بقاء و لاکچری بازی.
اما بقای معمولی یعنی آنچه در زندگی معمولی نیاز است یعنی یک تلاش معمولی برای کار کردن و پول در آوردن نه تنها با معنویت ناسازگاری ندارد بلکه مسیری است که حتی بودا بعد از روشن‌بینی پیمود.
نکته اینجاست که این بقاء تمام زندگی نشود. این بقاء منجر به گسترش جنگ و طمع نشود. مهم این است که تو معنویت و مرگ را در این پروسه فراموش نکنی.
مهم این است که همواره یادت باشد تو پایت در زمین است و شاخه هایت در هوا.
یعنی بقاء که همان کار اقتصادی است پایه‌ی زندگی روی زمین است.
همین کار اقتصادی یا بقا وقتی با آگاهی به معنویت باشد رنگ و بوی دیگری به خودش می‌گیرد و معنوی می‌شود. در آشرام یوگا قبل از غذا خوردن دعا خوانده می‌شود و غذا خوردن و خوابیدن پرداختن به امور مادی و بقاء همراه با آگاهی معنوی، خیلی هم خوب است.
در اینجا کار معنوی و اقتصادی یکی می‌شوند. این دوییت هم از بین می‌رود و تو با زندگی یگانه می‌شوی.
این همان یوگاست.
***
تقدس ماده در معنویت را اینجا بخوانید
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر